εν Αθήναις

εν Αθήναις
........................................................................................με καθημερινή ενημέρωση.....

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Αυτή την εβδομάδα, ο τραγουδιστής και όχι ο πολιτευτής ήταν ο εχθρός του λαού


Θα σε καταγγείλω, πονηρέ τραγουδιστή!



Tης Mαριάννας Tζιαντζη*


Αρκετοί ήταν οι αρνητικοί ή και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί –και στα δελτία ειδήσεων– για τους αοιδούς που δηλώνουν χαμηλό ατομικό εισόδημα και προτιμούν ή αναγκάζονται να έχουν εταιρείες που φορολογούνται με χαμηλότερο συντελεστή.
Αν κάποιοι «επώνυμοι» έχουν παραβεί τον νόμο, ας το βρουν και ας το αποδείξουν οι ειδικοί. Δεν μπορώ να μπω σε ξένα χωράφια, όμως όλοι γνωρίζουμε ότι πολύ συχνά τα κανάλια κολακεύουν, σχεδόν αποθεώνουν τα αστέρια του τραγουδιού για λάθος λόγους: όχι για τις ποιοτικές ή μη επιλογές τους ή για τη συνέπεια της καλλιτεχνικής τους διαδρομής, αλλά για την ιδιωτική τους ζωή και το λάιφσταϊλ που ακολουθούν. Οι ίδιοι άνθρωποι, ή μάλλον τα ίδια Μέσα που κάποτε προσκυνούσαν κύμβαλα αλαλάζοντα, τώρα τεντώνουν αυστηρά το δάχτυλο προς το μέρος τους.
Στην αρχή της εβδομάδας, ο φαρμακοποιός έμοιαζε φαβορί για τον χαρακτηρισμό «ο εχθρός του λαού από 10 έως 16/9» – έτσι τουλάχιστον αντιμετωπίστηκαν οι εκπρόσωποί τους σε κάποιες ενημερωτικές εκπομπές. Γρήγορα όμως τη θέση του ιδιοκτήτη φαρμακείου πήρε ο απεργός δάσκαλος και ο διαμαρτυρόμενος πανεπιστημιακός, όμως και τους δύο τούς ξεπέρασε ο φορο-επιδέξιος τραγουδιστής. Αυτός συγκεντρώνει τώρα τα πυρά των αγανακτισμένων τηλεοπτικών σχολιαστών, όπως συνέβαινε πριν από λίγους μήνες με τους απατεώνες δήθεν αόμματους της Ζακύνθου ή, παλαιότερα, με τους ιδιοκτήτες ταξί ή φορτηγών.
Γιατροί, εκπαιδευτικοί, δικαστικοί, ένστολοι: ποια επαγγελματική κατηγορία έχει πιο πολύ δίκιο ή άδικο; Ποιοι δεν θέλουν να σηκώσουν το βάρος της θυσίας που τους αναλογεί; Ποιο χρυσό λαρύγγι μάς παίρνει την μπουκιά από το στόμα; Φαίνεται ότι, εκτός από τη φορολογική ειλικρίνεια, υπάρχει και ο φορολογικός πατριωτισμός του οποίου καλούμαστε να γίνουμε κριτές.
Δεν είναι άμωμοι οι τραγουδιστές, όμως αθώα και πολύτιμα είναι εκείνα τα τραγούδια που χάρη «και» στη δική τους φωνή αντέχουν στον χρόνο και παραμένουν ζωντανά και αγαπημένα.
Περισσότερη τηλεοπτική προσοχή θα άξιζε να δοθεί στους καρκινοπαθείς, τους παραπληγικούς, τους τυφλούς, στα άτομα με ειδικές ανάγκες, που άπλωσαν τα πανό τους και ύψωσαν τις φωνές τους στο Σύνταγμα, έξω από το υπουργείο Οικονομικών. Οι λόγοι της διαμαρτυρίας τους είναι γνωστοί ή θα έπρεπε να ήταν γνωστοί. Και οι λόγοι αυτοί παρουσιάζουν περισσότερο ενδιαφέρον από ό,τι, π.χ., το φθινοπωρινό κύμα ανούσιας τηλεοπτικής πολιτικολογίας, που σε πολλές περιπτώσεις μάς βοηθά να εμπεδώνουμε το τίποτα και να αγνοούμε τα ουσιώδη.


_______________________________
«Καθημερινή» Σάββατο, 15 Σεπτεμβρίου 2012

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

ΞΕΦΤΙΛΙΣΑΝ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ



Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Προσωπικό πολιτικό διασυρμό ασυνήθιστων διαστάσεων υπέστη στο Βερολίνο ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς. Το «ξέσκισαν» πολιτικά οι Γερμανοί παρόλο που ο ίδιος προσήλθε στη συνάντηση με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ σε πνεύμα απόλυτης δουλοφροσύνης. Δεν τόλμησε να μεταβεί στη γερμανική πρωτεύουσα ούτε καν σαν επαίτης. Το μόνο που ήθελε ήταν να δηλώσει δια ζώσης την απόλυτη υποταγή του στο Τέταρτο Ράιχ. Να πείσει την καγκελάριο ότι έχει διαγράψει για πάντα το αντιμνημονιακό παρελθόν του και ότι τώρα διακατέχεται από τυφλή εθελοδουλία προς τις εντολές του Βερολίνου. Δεν ζήτησε απολύτως τίποτα, δεν του έδωσαν φυσικά τίποτα.
Αυτό δεν τον γλίτωσε, βεβαίως, από τον πολιτικό εξευτελισμό. Οι Γερμανοί τους δούλους τους λιώνουν σαν σκουλήκια για να τους δείξουν τη θέση τους, δεν τους χτυπούν προστατευτικά στην πλάτη μόλις δηλώσουν υποταγή. Αξέχαστο θα του μείνει το χουνέρι που του έκανε η ακροδεξιά και χυδαία, κατωτάτης υποστάθμης γερμανική εφημερίδα Μπιλντ, στην οποία μόλις 48 ώρες νωρίτερα ο Σαμαράς είχε δώσει συνέντευξη. «Υπόσχομαι ότι θα αποπληρώσουμε τα χρέη μας» είχε πει ο Σαμαράς στη συνέντευξη αυτή. «ΑΥΤΟ το θέλουμε γραπτώς!» έγραψε η Μπιλντ και ετοίμασε το σχετικό… έγγραφο! Ένα κείμενο «Εγγύησης-Δήλωσης», γραμμένο με αρχαιοελληνικά γράμματα στα γερμανικά, περικλειόμενο από μαιάνδρους, με στόχο να ξεφτιλίσει τον Σαμαρά στα εκατομμύρια αναγνώστες της. Κάθε μέρα η Μπιλντ πουλάει 2.800.000 φύλλα και υπολογίζεται ότι τη διαβάζουν τουλάχιστον έξι εκατομμύρια Γερμανοί. Το κείμενο του απαξιωτικού εγγράφου υπηρετεί αποτελεσματικά το στόχο για τον οποίο κατασκευάστηκε:

«Δια της παρούσης εγώ, ο Αντώνης Σαμαράς, γεννηθείς την 23ην Μαρτίου 1951 στην Αθήνα, κατοικών στο ίδιο μέρος, εν ονόματι του ελληνικού λαού και δυνάμει το αξιώματός μου ως πρωθυπουργού της Ελληνικής Δημοκρατίας, κάνω επισήμως την ακόλουθη δήλωση. Τελών εν γνώσει των μεγάλων ανησυχιών της κοινότητας των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, τελών εν γνώσει των ιδιαίτερων απαιτήσεων των γερμανών φορολογουμένων στην οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα, τελών εν γνώσει του υψηλού μέτρου ευθύνης που φέρει η ελληνική πολιτική για την παρούσα, βαριά κρίση της χώρας μου, υπόσχομαι προσωπικά ότι: 1. Δεν θα προκύψει καμιά ζημιά για τον Γερμανό φορολογούμενο από την οικονομική βοήθεια για τη χώρα μου. 2 Η Ελλάδα θα κάνει γι’ αυτό όλα τα απαραίτητα βήματα, συμπεριλαμβανομένης εν ανάγκη της πώλησης ακατοίκητων νησιών. 3. Η Ελλάδα θα αποπληρώσει όλα τα χρέη της στα προβλεπόμενα χρονικά διαστήματα με τόκους και πρόσθετες επιβαρύνσεις. Αντώνης Σαμαράς, Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας» αναφέρει επί λέξει το ταπεινωτικό κείμενο της γερμανικής εφημερίδας, το οποίο εμφανίζει το θλιβερό Σαμαρά ως… πωλητή των ελληνικών νησιών! Ένα κείμενο που δεν θα είχε πιθανότητα ποτέ να γραφτεί αν ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν έσπευδε να εγγυηθεί… προσωπικά (!) στους Γερμανούς την αποπληρωμή των χρημάτων που έχουν δώσει τα τελευταία χρόνια προς την Ελλάδα. Το χειρότερο από όλα όμως είναι ότι κάθε άλλο παρά πρέπει να αποδώσουμε στην κακοήθεια της Μπιλντ την πρόθεση του Σαμαρά να πουλήσει ελληνικά νησιά σε ξένους. Το ρόλο του πλασιέ ξεπουλήματος των ελληνικών νησιών τον ανέλαβε επισήμως ο ίδιος με συνέντευξή του στη γαλλική Μοντ, η οποία δημοσιεύθηκε μάλιστα την ημέρα που βρισκόταν στο Βερολίνο. «Η Αθήνα είναι έτοιμη να πουλήσει “ακατοίκητα νησάκια”» διαφήμιζε με ειδικό τίτλο η γαλλική εφημερίδα το σχετικό τμήμα της συνέντευξης Σαμαρά. «Είστε έτοιμος να πουλήσετε νησιά; Αρκετά είναι ήδη ιδιωτικά» ρώτησε τον αξιοθρήνητο πρωθυπουργό ο ανταποκριτής της Μοντ στην Αθήνα. «Δεν υπάρχουν ιδιωτικά νησιά, εκτός από μερικά νησάκια» απάντησε ο Σαμαράς και μπήκε στο ψητό: Τα περισσότερα από αυτά τα νησάκια είναι ακατοίκητα στη μέση του αρχιπελάγους. Αρκετά από αυτά τα νησάκια μπορούν να έχουν μια εμπορική χρήση, υπό τον όρο αυτό δεν θέτει προβλήματα εθνικής ασφάλειας. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να τα ξεπουλήσουμε (σ.σ. τα νησιά), αλλά να μεταμορφώσουμε ένα έδαφος αχρησιμοποίητο σε κεφάλαιο που μπορεί να παράγει εισοδήματα, με μια κατάλληλη τιμή» δήλωσε ο Σαμαράς, κλείνοντας το μάτι στα αρπακτικά. Ωραίος ο όρος για το ξεπούλημα των μικρών νησιών σε ξένους από τον «υπερπατριώτη» Σαμαρά: Μεταμόρφωση αχρησιμοποίητων εδαφών σε κεφάλαιο παράγον εισόδηματα, με κατάλληλη τιμή»!
Έχουν απίθανη γλωσσοπλαστική ικανότητα οι αστοί, όταν θέλουν να συσκοτίσουν τις βρώμικες πράξεις τους και τις καταστήσουν εξαιρετικά δυσνόητες στο ευρύ κοινό. Και να φανταστεί κανείς ότι αυτός ο απίθανος… «μεταμορφωτής αχρησιμοποίητων εδαφών», ο Σαμαράς, υποτίθεται ότι ήταν… «ανήμερο θηρίο» στο θέμα του ονόματος των Σκοπίων!
Αιδώς, Αργείοι…

*Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» την Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Δεν πάει άλλο...



Του Σ.Μ.

Η Ελλάδα βιώνει την απόλυτη καταστροφή, ο κόσμος παραμιλάει, τα χαράτσια έρχονται το ένα μετά το άλλο, η σάπια δημοκρατία τους μας γελάει περιπαικτικά, το πελατειακό κράτος ζει και βασιλεύει, ο ελληνικός πλούτος ξεπουλιέται χωρίς αισχύνη, η κοινωνία διαλύεται, οι κατακτήσεις του κοινωνικού κράτους εξαφανίστηκαν μονομιάς, η παιδεία, η περίθαλψη, η συμπαράσταση στις μεγάλες ηλικίες, η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη γκρεμίζονται συστηματικά και με σχέδιο και εμείς, παραδομένοι σε μία αυτάρεσκη ηλιθιότητα χαμογελάμε στον όλεθρο που επέρχεται!

Η Ελλάδα αφού απόλαυσε το μπλε φεγγάρι του Αυγούστου αναμένει, μοιρολατρικά, το μαύρο φεγγάρι της ολοκληρωτικής κατοχής και της νεοναζιστικής λαίλαπας. Οι κατηγορίες που εκτοξεύουμε σε κάθε κατεύθυνση είναι η εύκολη λύση. Για όλα φταίνε οι άλλοι, κόμματα, ομάδες, ψηφοφόροι, παρασυρμένοι – ξεγελασμένοι και μη. Η ανευθυνότητα καλπάζει σε όλα τα αριστερά σχήματα και ομαδοποιήσεις, ο εγκλωβισμός στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι διέφθειρε κόμματα και συνειδήσεις. Το μικρόβιο της εξουσίας και ο εξοβελισμός της λύσης των προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας στις επερχόμενες, ή κάποιες μελλοντικές εκλογικές αναμετρήσεις, μετάλλαξε την αριστερά σε μέρος του παιχνιδιού που παίζεται στις πλάτες μας, στις πλάτες όλου του ελληνικού λαού.
Παραδώσαμε την κοινωνική αλληλεγγύη στα χέρια των φασιστών, αφήσαμε να καρπωθούν την οργή του λαού απέναντι στις συμβατικές δυνάμεις του κοινοβουλευτισμού, αγωνιστήκαμε για το τομάρι μας και την επιβεβαίωση της μοναδικότητας των επιλογών μας, εγκαταλείψαμε την τακτική και αγκαλιάσαμε την ορθοδοξία (όπως την εννοούμε), φανήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων και αδιάλλακτοι στην εγωπάθειά μας, ενστερνιστήκαμε τη μονοδιάσταση σκέψη, αρνούμαστε, πεισματικά, να κάνουμε αυτοκριτική για τις επιλογές μας τόσο στη χώρα μας όσο και στην παγκόσμια πορεία του απελευθερωτικού, κομμουνιστικού, κινήματος.
Αρνούμαστε, μετά βδελυγμίας, να εκσυγχρονίσουμε την ανάλυσή μας και τον πολιτικό μας λόγο (χωρίς να παραιτούμαστε από τις πολιτικές, κοινωνικές και ηθικές αρχές της θεωρίας μας), αποκοπήκαμε από τις μάζες χτίζοντας με μονολιθικότητα, τείχη που οδηγούν την κοινωνία να αποστρέψει το πρόσωπό της από τις λύσεις που προτείνουμε, περιμένουμε την όξυνση των αντιθέσεων και των συγκρούσεων πιστεύοντας ότι είναι ο δρόμος που θα οδηγήσει την κοινωνία σε επαναστατικές προοπτικές. Πόσο λάθος κάνουμε. Πόσο οικτρά θα το πληρώσουμε ξανά.
Ο αγώνας μας ήταν και είναι μονοδιάστατος. Αρνούμαστε να δούμε αυτό που η κοινωνία μας φωνάζει ξεκάθαρα. Το σύστημα σάπισε, έγινε απόλυτα επικίνδυνο, πέταξε το καμουφλάζ του, αυτό είναι μια πρόταση που ενστερνίζονται, πλέον, όλοι οι έλληνες πολίτες. Αυτό που δεν αντιληφθήκαμε, όμως, είναι η αποστροφή του λαού στις δικές μας προτάσεις και λύσεις. Παραξενευτήκαμε για τα εκλογικά αποτελέσματα, θεωρήσαμε ότι τα αριστερά σχήματα θα αύξαναν σημαντικά τα ποσοστά τους και το αποτέλεσμα ήρθε σαν σφαλιάρα να μας διακόψει από την ονειροπληξία μας. Δεν σταθήκαμε, όταν και όπως έπρεπε, στην κοινωνική αλληλεγγύη, στη βοήθεια προς τον συνάνθρωπό μας, κοιτάξαμε τη φόρμα, τον τύπο και όχι την ουσία.
Οι αναλύσεις επί αναλύσεων απομακρύνουν τον κόσμο, καθιστούν απεχθές το μόρφωμα που σπαράζεται από εσωτερικές αντιφάσεις και συγκρούσεις, δεν φροντίσαμε να σταθούμε δίπλα στους χειμαζόμενους συνανθρώπους μας. Αντί να κοιτάξουμε τους γέροντες, τους άρρωστους, τους άνεργους, τους απελπισμένους, τη νεολαία μας, φροντίσαμε να διαλαλήσουμε τις λύσεις που μόνο με την πλήρη ανατροπή του συστήματος θα έδιναν – ως δια μαγείας – απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα. Αγνοήσαμε τον μικροαστό, τον μικρέμπορα, τον μαγαζάτορα, τον βιοπαλαιστή που αναγκάστηκε να κλείσει την επιχείρησή του και να στραφεί σε λύσεις απελπισίας. Δεν αντιπροτείναμε λύσεις εφικτές, λύσεις αλληλεγγύης, λύσεις ανάσας. Η πολιτική δεν είναι επιχείρηση. Η πολιτική δεν είναι το μαγαζάκι μας. Όταν καούν τα άλλα θα έρθει και η σειρά του.
Αντί να συγκροτήσουμε επιτροπές αλληλοβοήθειας, επιτροπές δωρεάν παροχής υπηρεσιών, δωρεάν παροχής τροφίμων, άμυνας απέναντι στη χυδαιότητα και στους ξυλοδαρμούς των φασιστών, εργατικής αυτοάμυνας, επιτροπές ελέγχου των επιχειρήσεων που εκβιάζουν τους εργαζόμενους, επιτροπές αλληλεγγύης στους μαθητές και στους φοιτητές, αντί να κάνουμε εράνους για τους ανθρώπους που ετοιμάζονται να θέσουν τέλος στη ζωή τους, αντί να στήσουμε επιτροπές απέναντι στις προσπάθειες αποστέρησης βασικών αγαθών από τους συνανθρώπους μας, εμείς σταθήκαμε στην κοινοβουλευτική μεγαλοστομία και σε κορόνες που δεν ενόχλησαν κανένα.
Κάναμε εράνους για τις γιορτές μας, για την ενίσχυση των ομάδων μας, για τα πανηγύρια και τις συνδιασκέψεις, για τα συνέδρια και την έκδοση εντύπων, αφισών και συγκεντρώσεων που δεν είχαν κανένα νόημα. Δεν γίναμε ικανοί να προστατέψουμε τους ανθρώπους ούτε από τις διακοπές παροχής ηλεκτρικού ρεύματος. Τους καλέσαμε να μην πληρώσουν τα χαράτσια αλλά δεν σταθήκαμε δίπλα τους όταν ήρθε ο λογαριασμός, τους αφήσαμε ανυπεράσπιστους προπαγανδίζοντας τη “μοναδική” σωτηρία που θα έρθει με την ανατροπή και την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού. Αφήσαμε τα πάντα στις επερχόμενες εκλογές. Και αν δεν γίνουν ποτέ;
Το τοπίο στην αριστερά αρχίζει να βρωμάει! Με συγχωρείτε αν σας μιλώ με έντονες εκφράσεις αλλά αυτή η κατάσταση δ ε ν π ά ε ι ά λ λ ο! Η κομματική λογική αναπαράγει μορφώματα του παρελθόντος, βρικόλακες που ξεμύτισαν από τους τάφους τους. Η στείρα και επίμονη λογική σε κομματικά ελεγχόμενες αντιδράσεις οδηγεί την αριστερά στο περιθώριο και τις κοινοβουλευτικές ομάδες της σε συμβιβασμούς, ρεφορμιστικές επιλογές, ηττοπάθεια και αδιέξοδα.
Δεν περιμένουμε τίποτα από το διεφθαρμένο κοινοβούλιο, δεν περιμένουμε τίποτε από την ελεγχόμενη κατάθεση ψήφων. Χρειάζεται κατάθεση ψυχής, οι μεμονωμένες αντιδράσεις (που πράγματι υπήρξαν) δεν οδηγούν παρά στην ηττοπάθεια και στον αποχωρητισμό. Εαν οι οργανωμένες ομάδες των κομμάτων της αριστεράς δεν εννοούν να το καταλάβουν ας πάρουμε επιτέλους την κατάσταση στα χέρια μας. Δεν τους χρειαζόμαστε, δεν έχουν καμιά σχέση με την ανθρωπιστική, επαναστατική διάσταση της μαρξιστικής θεωρίας, ας τολμήσουμε την ανάδειξη ομάδων και οργανώσεων κοινωνικής αλληλεγγύης και αυτοάμυνας. Ανοιχτές, δημοκρατικά συγκροτημένες, με άμεσες παρεμβάσεις όπου χρειαστεί, ας δεχτούμε σ' αυτές όλους όσους αντιτίθενται στη ληστρική οικονομική πολιτική και την κοινωνική εξαθλίωση, ας ρίξουμε τα αναχώματα που μας κρατούν μακρυά από τους συνανθρώπους μας που ψάχνουν χέρι βοήθειας. Η κομματική λογική δηλητηρίασε, δεκαετίες τώρα, τη δράση και την παρέμβαση της αριστεράς σ' όλο τον κόσμο. Ας δώσουμε στην κοινωνία αυτό που μόνο εμείς μπορούμε να δώσουμε. Δεν πάει άλλο!

___________________________