Γράφει o Παναγιώτης Παναγόπουλος
Μπορεί να ακούγεται εξωφρενικό, αλλά αυτό είναι που υποστηρίζει μια ομάδα αστρονόμων του πανεπιστημίου του Τέξας με επικεφαλής τον Ντόναλντ Όλσον.
Σύμφωνα με τον τελευταίο, γροιλανδέζικα παγόβουνα σαν αυτό που χτύπησε το μοιραίο υπερωκεάνειο συνήθως παραμένουν σφηνωμένα στα ρηχά νερά έξω απο τον Λαμπραντόρ και το Νιουφάουντλαντ και αδυνατούν να συνεχίζουν την πλεύση τους νοτιότερα, ως ότου λιώσουν αρκετά, για να παρασυρθούν στη συνέχεια απο τις παλίρροιες.
Σύμφωνα όμως με τον ωκεανογράφο Φέργκους Γούντ, μία ασυνήθιστα κοντινή προσέγγιση της Σελήνης από την Γη τον Ιανουάριο του 1912, παράλληλα με μία σπανιότατη ευθυγράμμιση των δύο ουράνιων σωμάτων με τον Ήλιο που συμβαίνει μία κάθε 1400 χρόνια(!), ίσως προκάλεσε τέτοιες υψηλές παλίρροιες, που πολλά περισσότερα παγόβουνα αποκολλήθηκαν από τη Γροιλανδια και οδηγήθηκαν με τον πλήρη όγκο τους νοτιότερα, κατά μήκος των γραμμών πλεύσης των υπερωκεανίων.
Το κυρίως γεγονός που μεγιστοποίησε την παλιρροιακή ισχύ, συνέβη στις 4 Ιανουαρίου 1912 κατά την διάρκεια της πανσελήνου (η οποία αποτελει μία ευθυγράμμιση Ηλίου-Σελήνης-Γης). Ένα από εκέινα τα θεώρατα παγόβουνα που αποκολλήθηκαν εκείνο τον Ιανουάριο λοιπόν από τις ακτές της Γροιλανδίας, ταξίδεψε νότια για 4 μήνες, ώσπου στις 12 Απριλίου, συγκρούστηκε και βύθισε τον «αβύθιστο» Τιτανικό, κοστίζοντας τη ζωη σε πάνω απο 1500 επιβάτες!
Η παραπάνω έρευνα δικαιώνει (ακριβώς έναν αιώνα μετά) τον εξαιρετικά έμπειρο καπετάνιο Σμίθ ο οποιός δικαιολογημένα αντέδρασε τόσο ήπια στις αναφορές για παγόβουνα στην πορεία του. Δεν είχε κανένα λόγο να υποπτεύεται ότι επρόκειτο για τόσο μεγάλα και τόσα πολλά!!
Όπως δήλωσε και ο Όλσον: «Με αστρονομικούς όρους, οι πιθανότητες όλες αυτές οι μεταβλητές να συμπέσουν κατ’ αυτό τον τρόπο ήταν… αστρονομικές!!»
_________________________
ΠηγήΟ Παναγιώτης Παναγόπουλος είναι μουσικός και συγγραφέας του ορειβατικού θρίλερ Το Πέρασμα του Ιγνάτιου
Δημοσιεύτηκε στο PSEMA,ΠΑΡΑΞΕΝΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου